Małe transakcje, duże kwoty – jak nie wpaść w pułapkę mikrotransakcji

Okazało się, że trwająca tydzień promocja opiera się na zbieraniu tzw. goldenów, czyli złotych monet. Każdego dnia można było zdobyć dwa goldeny podczas gry, a dwa kupić za prawdziwe pieniądze. Pod koniec tygodnia otwierał się sklepik z artefaktami i magicznymi przedmiotami, w którym można było wydać swoje goldeny. Aby kupić reklamowany miecz, trzeba było zdobyć wszystkie goldeny w ramach trwającej promocji. 

Jeszcze nigdy nie zależało mu na czymś tak bardzo jak na tym mieczu. Konto w grze założone było na maila jego mamy, gdzie podpięła swoją kartę bankową. Byli umówieni na określoną kwotę w miesiącu – 10 zł, którą Mikołaj mógł przeznaczyć na takie wydatki. Często mówił jej o swoich planach co do zakupów, ale w tym przypadku emocje wzięły górę. Kupił dwa goldeny i zatopił się w cyfrowym świecie. 

Minął tydzień. Mikołaj codziennie zdobywał wszystkie goldeny, odsuwając od siebie natrętną myśl o tym, że dawno już przekroczył limit ustalony z mamą. Mówił sobie „w przyszłym miesiącu nic sobie nie kupię”. Albo „to nie są aż tak duże kwoty, prawie się nie liczy”. A nawet „mama nie zauważy kilku złotych różnicy”. 

Zakup miecza wprawił go w doskonały humor. Wysłał screena swoim kolegom i zaprosił ich do wspólnej gry. Tak się w niej zatracił, że nie usłyszał nawet, gdy do pokoju weszła mama. Dopiero po pokonaniu kolejnego przeciwnika zauważył, że usiadła na jego łóżku z telefonem w ręku. Zaciśnięte wargi i sztywne plecy wskazywały na to, że była zła. Zmiękły mu nogi. Przecież doskonale wiedział, co przeskrobał. I nie miał żadnej sensownej wymówki. 

– Mikołaj, dlaczego od tygodnia codziennie znika z konta 10 złotych? – spytała.  Mikołaj otworzył buzię, ale nie wiedział, co odpowiedzieć. Tymczasem mama mówiła dalej: – Czy nasze ustalenia co do wydawania pieniędzy na gry zmieniły się? O czymś nie wiem?

– Taaa, powinienem był ci powiedzieć… – odburknął, jednocześnie zawstydzony i poirytowany, że mama robi z tej drobnej sprawy wielkie halo.

– Powinieneś spytać – poprawiła go mama. – Skąd ci przyszło do głowy, by wydać taką sumę pieniędzy bez konsultacji ze mną? 

– To nie było tak dużo pieniędzy, mamo. Pojawiła się nowa promocja, i to taka, jakiej jeszcze nigdy nie było. I nigdy więcej nie będzie, rozumiesz? Poza tym zobacz. – Mikołaj odwrócił się do monitora i pokazał mamie swoją postać z mieczem. – Musiałem kupić tylko kilkanaście goldenów. Serio, było bardzo tanio. Poza tym w przyszłym miesiącu nic sobie nie kupię, obiecuję. 

Mama pokiwała głową, ale nie wyglądała na przekonaną. Po chwili zapytała:

– A co jeśli za miesiąc znowu będzie podobna promocja? Jednorazowa, która nigdy się już nie powtórzy. 

– No… nic nie kupię. Choćby nie wiem co. To była wyjątkowa sytuacja. Dobra okazja. 

– W ciągu ostatnich kilku dni wydawałeś codziennie po niemal 10 zł na goldeny. To twoim zdaniem mało?

– Dyszka to niedużo. – odparł Mikołaj, nie rozumiejąc, czemu rozmowa wciąż się ciągnęła. 

– Ale jeśli każdego dnia przez tydzień będziesz wydawał po 10 zł, to łącznie z konta zejdzie 70 zł. Naprawdę sądzisz, że to mało? – mama mówiła spokojnie, ale po jej głosie czuł, że wciąż nie jest zadowolona. 

– No… średnio – zawahał się – No dobra, rozumiem. Jednorazowo wydaje się, że to mało, ale ostatecznie zbiera się spora suma. 

– Tak, właśnie… – mama przytaknęła. – Niestety twoja ulubiona gra opiera się na tak zwanych mikrotransakcjach. Teoretycznie jest bezpłatna i nie musisz wydać ani złotówki. Ale w praktyce działa to tak, że co chwilę pojawiają się nowości, promocje i świetne okazje, które wciągają szczególnie zaangażowanych graczy. 

– Ale ja nie kupuję dużo. To był wyjątek. – jęknął zniecierpliwiony.

– Mam nadzieję, Mikołaj. Zobacz, jak łatwo wydaje się pieniądze, których fizycznie nie widzisz, a w dodatku wydajesz „tylko” drobne kwoty. Dziś dwa złote, jutro cztery. Takie zakupy mogą wciągnąć każdego. Nie bez powodu dużo gier i aplikacji stosuje ten system. Tyle że pod koniec miesiąca okazuje się, że na rzecz jednej gry przekazałeś konkretne pieniądze. I może, po zastanowieniu się, wolałbyś zaoszczędzić je na coś dużo lepszego.

Mikołaj zaczął zastanawiać się nad słowami mamy. Musiał przyznać jej rację – takie wydatki łatwo wymykają się spod kontroli. Przeprosił mamę podczas kolacji, gdy ułożył sobie całą tę sytuację w głowie. Nie chciał rezygnować z gry, a mama szczęśliwie tego od niego nie oczekiwała. Zobowiązał się natomiast ponownie do przestrzegania ustalonych wcześniej zasad. Następnym razem zastanowi się pięć razy zanim kliknie przycisk „kup teraz”.